Cumadan bugüne evdeyim. Annem ve babam burada. Sayelerinde yapacak iş kalmadı. Ben artık sadece dinleniyorum. Bol bol kitap okuyup film/dizi izliyorum. Herkes bu son zamanların tadını çıkar diyor. Deniyorum.
Herkes bir şey diyor! Herkes! Herkesin fikri var. Herkesin anlatacak cesaret kırıcı bir doğum hikayesi, gazlı ve uyumayan bebek hikayesi, nasıl doğuracağıma dair fikri, ve nasıl bebek bakacağıma dair fikri var. Şimdilik susarak karşılıyorum ama doğumdan sonra hormonlarım sapmış durumdayken bu tip konuşanlara nasıl tepki veririm bilemiyorum.
28. haftadayken bir Antalya seyahati yaptık. Kardeşim nişanlandı. Şaka gibi. Kardeşim büyüdü, ve nişanlandı. Antalya'ya bayıldım. Nikahtan sonra nüfus kaydımın geçtiği şehri bu yaşımda ilk kez görmek kısmet oldu. Çok güzelmiş. Sevdim. Sevdik.
Yalancı doğum sancıları neymiş öğrendim. Minik minik tecrübe de ettim. Bu arada grip oldum. Bugün 5. gün. Daha iyiyim. Kız gelmeden iyileşmeyi umuyorum. Gününde gelmeyi seçerse yaklaşık 17 günümüz var. Bakalım bizi ne bekliyor? İnşallah iyi ve güzel günler bekliyordur.
Sağ salim doğsun, siz de sağ salim kurtulun inşallah. :)
YanıtlaSil